گفتوگو با حسن کلانتري، رتبهي يک کشور در رشتهي متالورژي از مشهد
چرا وارد هنرستان شدي؟
وقتي اول دبيرستان برگهي انتخاب رشته را به ما دادند اول خيلي علاقه داشتم به رشتهي تجربي بروم و داروسازي را ادامه دهم؛ اما چون در درس زبان ضعيف بودم اطرافيانم مرا منصرف کردند؛ به همين دليل شاخهي فني و حرفهاي را انتخاب کردم و چون اصالت من اصفهاني است دوست داشتم در کارخانهي فولاد مبارکه کار کنم و فکر ميکردم اين رشته را حتماً بايد از دانشگاه ادامه دهم؛ اما روزي که به هنرستان براي ثبت نام در رشتهي الکتروتکنيک رفتم ديدم که رشتهي متالورژي را دارند. من هم خيلي خوشحال شدم و اين رشته را انتخاب کردم.
آيا براي رتبهي يک شدن خيلي زحمت کشيدي؟ آيا اين همه زحمت ارزشش را داشت؟
بله؛ من خيلي زحمت کشيدم و مطمئن هستم که زحماتم ارزش به دست آوردن اين رتبه را داشت. مخصوصاً اينکه من يک برادر دوقلو داشتم و با هم يک رقابت سالم داشتيم و اين رقابت براي ما انگيزه ايجاد ميکرد. برادرم هم رتبهي 15 شد و در همين رشته درس ميخواند.
چشماندازت براي آينده چيست و چه هدفي داري؟
دوست دارم من و برادرم در فاميل تک باشيم و همه بگويند 2 تا برادر موفق شدند با هم در يک رشته درس بخوانند.
تحصيلاتت را تا کجا ادامه ميدهي؟
دوست دارم فوقليسانس بگيرم و مدتي کار کنم و در يکسري از پروژهها تجربه پيدا کنم.