درباره ي ارتباط تکنولوژي آموزشي و برنامه ريزي درسي ديدگاه هاي متفاوتي وجود دارند.
از ديدگاه سنتي، بين تکنولوژي آموزشي و برنامه ريزي درسي هيچ گونه ارتباطي وجود ندارد. اولين بار تابا، با ترسيم پيوستاري نشان داد که چگونه طراحي برنامه ي درسي و تکنولوژي آموزشي از هم متفاوت اند، ولي در عين حال هم سو و هم جهت و در طول يکديگر دريک پيوستار قرار دارند. در يک طرف اين پيوستار در مورد متغيرها تصميم گيري هاي کلي و کلان به عمل مي آيد و در طرف ديگر آن، اين متغيرها بايد توسط معلم با به کارگيري تکنولوژي آموزشي، در جريان آموزش به شکل عملياتي در آيند.
در ديدگاه جديد تر، برنامه ريزي درسي و تکنولوژي آموزشي با يکديگر هم پوشي کاملي دارند و تميز و تفکيک بين اين دو نظام مشکل است.
در اين مقاله ضمن تشريح ارتباط ميان تکنولوژي آموزشي و برنامه ريزي هاي آموزشي و درسي، شباهت و تفاوت هاي آن ها مورد بحث قرار مي گيرد.
تکنولوژي آموزشي را مي توان فعاليتي نظام مند براي بهره گيري از يافته هاي علوم و فنون در جهت کارآمدتر ساختن فرايند ياددهي – يادگيري دانست که سه جنبه دارد: سخت افزاري، نرم افزاري، و حل مسئله.
از جمله ويژگي هاي تکنولوژي آموزشي مي توان به موارد زير اشاره کرد.
1. تعيين هدف هاي آموزشي هر واحد درسي
2. فراهم ساختن مواد و محتواي درسي بر اساس اصول يادگيري
3. انتخاب و کاربرد ابزارها و وسايل مناسب براي ارائه ي مطالب درسي
4. به کار بردن روش هاي مناسب ارزشيابي به منظور آگاهي از ميزان اثربخشي برنامه هاي درسي، مواد و وسايل آموزشي.